Dag 5 Mesa Verde

Het is 13 juli en we zijn al vroeg op weg naar de Mesa Verde National Park, beroemd om de overblijfselen van de Anasazi cultuur waaronder de 'cliff dwellings' rotswoningen te bezoeken.
Het ongerepte woestijnlandschap rondom Moab bij de Needles Overlook het uitzicht over deze doolhof van kloven en ravijnen.

We slaan naar rechts de Hw 160 af en komen na een stukje rijden bij de parkingang. Hier kopen we weer de “golden eagle”, de National Park pass, om zo alle National Parken te bezoeken. De doet weer zijn werk en we krijgen een mooie brochure over Mesa Verde mee. Vervolgens wacht ons een rit over een steeds hoger voerende kronkelweg en het is al snel duidelijk waarom de Spanjaarden dit gebied Mesa Verde noemden: de groene hoogvlakte. Na 15 mile komen we bij het bezoekerscentrum. Hier kun je onder begeleiding van gids een tour boeken, dat hebben wij niet gedaan.
Een aantal van de verhalen gaat over Mesa Verde. Ceram beschrijft de ontdekking van de dorpen van de Anasazi, de theorieën over het ontstaan van deze dorpen en hoe deze Anasazi geleefd moeten hebben, alsmede alle gissingen over de redenen waarom deze Anasazi hun dorpen verlieten en aan het einde van de twaalfde eeuw wegtrokken - in het tijdsbestek van enkele generaties - en in het niets leken op te lossen. De Anasazi hadden hier ruim zeven eeuwen geleefd.

We rijden over de Chapin Mesa road naar Cliff Palace. Vanaf dat punt hebben we al een fraai zicht op Cliff Palace dat daar beneden ons onder het overhellende rotsdak tegen de bergwand ligt.

Dit kun je dus onder begeleiding van gids bezoeken via een lange kronkelige afdaling langs stenen trappen en rotspaden. Veeboer Richard Wetherill heeft in 1892 dit rotspaleis ontdekt. Niet zo maar een kleine archeologische vondst, maar gelijk maar een heel dorp. Een indrukwekkend dorp dat zeker en ik kan me de benaming Cliff Palace dan ook heel goed invoelen. Wetherill zou zich ontwikkelen tot een uitmuntend amateur-archeoloog en samen met zijn broers nog meer ontdekkingen doen.
De Anasazi hebben zichzelf nooit zo genoemd, vertelt de ranger, dat is een term die de archeologen van de Navajo overgenomen hadden. 'het oude volk' of zoals dat in het Navajo heet de Anasazi. De Navajo en de Anasazi waren geen tijdgenoten, want de Anasazi waren allang uit dit gebied vertrokken toen de Navajo vanuit het noorden naar dit gebied migreerden.
Archeologen denken dat Cliff Palace een spiritueel centrum was. Cliff Palace was wellicht een soort Vaticaan voor de Anasazi van het Mesa Verde gebied.

Voordat we naar Balcony House gaan hebben we tijd om de Ruins Road af te rijden. We komen bij een pithouse, de resten van een oude behuizing van de vroege Anasazi. Het was niet meer dan een omvangrijke kuil in de grond met wanden en een dak van takken die met leem werden bestreken. Van dat dak en de wanden is natuurlijk niets overgebleven.
We komen bij een uitzichtspunt waar we een fraai uitzicht hebben over het Square Tower house, een dorpje dat minder groot is dan Cliff Palace, maar heel mooi bewaard gebleven. In deze hele omgeving zijn heel veel dorpen en dorpjes te vinden, ook buiten dit nationale park in het Ute Mountain Reservation. Het Mesa Verde National Park kent twee hoofdwegen over de mesas, die van Chapin Mesa en die van Wetherill Mesa, deze laatste nog hoger gelegen weg is alleen in de zomermaanden open en begaanbaar. Deze weg is voor de auto- en motorrijders een genot om te rijden.

Wij hebben bewust de tour van Balcony niet geboekt. Via een heel steile houten ladder moet je om Balcony House binnen te komen en dat mensen met hoogtevrees dat niet moeten doen.
Verder moet je kruipen door een gangetje en zijdelings tussen een muur en de rotswand door en dan ben je pas in Balcony House.
Van een ranger horen wij dat vermoed wordt dat Balcony House een opleidingsinstituut was voor sjamanen - medicijnmannen. Ook hij vertelt dat hier nog regelmatig indianen komen voor rituelen. Er is één plaats langs de Wetherill Mesa, het Stephouse, waar geen indiaan een voet durft te zetten en ook de Ranger ervaart elke keer als hij daar komt een aparte sfeer en hij vertrekt er altijd met hoofdpijn.

We bedanken de Ranger en vertrekken naar het Park Headquarters waar we een bezoek brengen aan het museum. Vanuit het museum kun je wandelen naar de enige ruïne die je zonder rangerbegeleiding mag bezoeken, het Spruce Tree House, helaas is deze afdaling sinds 2015 niet meer in gebruik. Hij is instabiel, maar dit is ons niet bij de ingang vertelt.
Nu nog de wetherill mesa toeren en in de verte zien we de donkere wolken en bliksems in de lucht en na een ½ uur komen we op het eind van de weg bij Step House en Long Hoyse aan. Snel sanitaire stop en de prachtige autoroute weet terug naar de uitgang. Op weg naar het hotel wilden we langs de mesa pottery op, maar deze was voor onbepaalde tijd dicht!!!!. Bij het hotel even geïnformeerd e. Die stuurde ons naar de Notah-Dineh indianen winkel https://notahdineh.com prachtig om binnen ro d te kijken.
Al met al was het een leerzame en interessante dag. Lekker gegeten nog bij de Tai in Main Street en vanavond gaan we nog een lekker drankje op ons terras doen.